Chorobę Parkinsona zalicza się do grupy chorób neurodegeneracyjnych. Zazwyczaj dotyka ona osób starszych (2/3 chorujących to osoby powyżej 65 roku życia), zdarzają się jednak przypadki zachorowań nawet około 50 roku życia. Parkinsonizm to choroba, która postępuje bardzo powoli, ale i podstępnie, prowadząc ostatecznie do zmniejszenia sprawności zarówno ruchowej jak i intelektualnej.

Skąd wziął się parkinsonizm?

Podłożem choroby jest proces zwyrodnieniowy komórek nerwowych ulokowanych w śródmózgowiu w tzw. jądrach podstawy, które pełnią istotną rolę w kontrolowaniu czynności ruchowych. Istota czarna, która stanowi jedno z tych jąder, odpowiedzialna jest za wytwarzanie bardzo ważnej substancji – dopaminy, która pełni kluczową rolę w kontrolowaniu czynności ruchowych. Ilość komórek istoty czarnej ulega zmniejszeniu, co wiąże się z kolei ze spadkiem stężenia dopaminy i prowadzi do rozwijania się parkinsonizmu.

Okresy choroby Parkinsona:

• wczesny
• ruchowy wczesny – zwany także miesiącem miodowym, gdyż pojawiające się objawy można opanować za pomocą leków, trwa około 5 lat
• zaawansowany – postępuje ubytek komórek nerwowych, gorsza reakcja na leki – wyróżnia się 2 fazy: „włączenia” – okres działania leków i „wyłączenia” – okres, kiedy stan zdrowia się pogarsza (powraca sztywność, drżenie, zaburzenia równowagi)
• skrajnie nasilonych objawów – większość czasu chory spędza na wózku lub w łóżku

Objawy choroby Parkinsona

• spowolnienie ruchowe (bradykinezja) – wolniejsze chodzenie siadanie, mówienie, ubieranie się itp.
• drżenie – ma charakter spoczynkowy, ręka lub noga chorego drży w momencie spoczynku, we śnie np. pocieranie kciuka o palec wskazujący zwane także ruchem „liczenia pieniędzy”
• sztywność mięśniowa – ból podczas wykonywania ruchów kończyn , ale także mięśni tułowia oraz szyi, co powoduje pochylenie sylwetki
• sztywność twarzy – zanik mimiki, zaprzestanie mrugania tzw. maskowata twarz
• niestabilność postawy – niestabilność, trudności z utrzymaniem równowagi, opuszczona głowa, ramiona, włóczenie nogami tzw. chód Parkinsona
• zaburzenia mowy – mowa monotonna, bełkotliwa
• objawy psychiczne – nadwrażliwość czy niestabilność nastroju
• zaburzenie funkcji poznawczych – gorsza pamięć, wolniejsze myślenie
• objawy wegetatywne – (ślinotok, nietrzymanie moczu, zaparcia, potliwość, problemy z połykaniem itp.)

Czy można leczyć chorobę Parkinsona?

Nie można wskazać elementów, które całkowicie zahamowałyby rozwój choroby. Współczesna medycyna, dzięki zastosowaniu określonych leków jest w stanie opóźnić  o kilka lat występowanie objawów choroby Parkinsona. Natomiast w leczeniu objawowym nieocenione są:

• odpowiedni tryb życia
• dieta – dobrana indywidualnie, odpowiednio zbilansowana, by nie dopuścić do zmniejszenia masy ciała, zawierająca właściwe proporcje błonnika i płynów
• rehabilitacja – stosowanie ćwiczeń, zapobiegających zmianom zwyrodnieniowym oraz poprawiających ogólną sprawność ruchową
• leczenie pojawiających się zaburzeń tj. depresja czy zaparcia

Masz pytania? Zauważasz u siebie lub kogoś z Twoich bliskich niepokojące objawy?

Skorzystaj z konsultacji neurologa w Centrum Medycznym BetaMed.

Zadzwoń ☎ 32 420 29 00, ? 519 308 200