Chorobę Parkinsona zalicza się do grupy chorób neurodegeneracyjnych. Zazwyczaj dotyka ona osób starszych (2/3 chorujących to osoby powyżej 65 roku życia), zdarzają się jednak przypadki zachorowań nawet około 50 roku życia. Parkinsonizm to choroba, która postępuje bardzo powoli, ale i podstępnie, prowadząc ostatecznie do zmniejszenia sprawności zarówno ruchowej jak i intelektualnej.
Skąd wziął się parkinsonizm?
Podłożem choroby jest proces zwyrodnieniowy komórek nerwowych ulokowanych w śródmózgowiu w tzw. jądrach podstawy, które pełnią istotną rolę w kontrolowaniu czynności ruchowych. Istota czarna, która stanowi jedno z tych jąder, odpowiedzialna jest za wytwarzanie bardzo ważnej substancji – dopaminy, która pełni kluczową rolę w kontrolowaniu czynności ruchowych. Ilość komórek istoty czarnej ulega zmniejszeniu, co wiąże się z kolei ze spadkiem stężenia dopaminy i prowadzi do rozwijania się parkinsonizmu.
Okresy choroby Parkinsona:
- wczesny
- ruchowy wczesny – zwany także miesiącem miodowym, gdyż pojawiające się objawy można opanować za pomocą leków, trwa około 5 lat
- zaawansowany – postępuje ubytek komórek nerwowych, gorsza reakcja na leki – wyróżnia się 2 fazy: „włączenia” – okres działania leków i „wyłączenia” – okres, kiedy stan zdrowia się pogarsza (powraca sztywność, drżenie, zaburzenia równowagi)
- skrajnie nasilonych objawów – większość czasu chory spędza na wózku lub w łóżku
Objawy choroby Parkinsona
- spowolnienie ruchowe (bradykinezja) – wolniejsze chodzenie siadanie, mówienie, ubieranie się itp.
- drżenie – ma charakter spoczynkowy, ręka lub noga chorego drży w momencie spoczynku, we śnie np. pocieranie kciuka o palec wskazujący zwane także ruchem „liczenia pieniędzy”
- sztywność mięśniowa – ból podczas wykonywania ruchów kończyn , ale także mięśni tułowia oraz szyi, co powoduje pochylenie sylwetki
- sztywność twarzy – zanik mimiki, zaprzestanie mrugania tzw. maskowata twarz
- niestabilność postawy – niestabilność, trudności z utrzymaniem równowagi, opuszczona głowa, ramiona, włóczenie nogami tzw. chód Parkinsona
- zaburzenia mowy – mowa monotonna, bełkotliwa
- objawy psychiczne – nadwrażliwość czy niestabilność nastroju
- zaburzenie funkcji poznawczych – gorsza pamięć, wolniejsze myślenie
- objawy wegetatywne – (ślinotok, nietrzymanie moczu, zaparcia, potliwość, problemy z połykaniem itp.)
Czy można leczyć chorobę Parkinsona?
Nie można wskazać elementów, które całkowicie zahamowałyby rozwój choroby. Współczesna medycyna, dzięki zastosowaniu określonych leków jest w stanie opóźnić o kilka lat występowanie objawów choroby Parkinsona. Natomiast w leczeniu objawowym nieocenione są:
- odpowiedni tryb życia
- dieta – dobrana indywidualnie, odpowiednio zbilansowana, by nie dopuścić do zmniejszenia masy ciała, zawierająca właściwe proporcje błonnika i płynów
- rehabilitacja – stosowanie ćwiczeń, zapobiegających zmianom zwyrodnieniowym oraz poprawiających ogólną sprawność ruchową
- leczenie pojawiających się zaburzeń tj. depresja czy zaparcia
Masz pytania? Zauważasz u siebie lub kogoś z Twoich bliskich niepokojące objawy?
Skorzystaj z konsultacji neurologa w Centrum Medycznym BetaMed.
Zadzwoń ☎ 32 420 29 00, 📱 519 308 200