Zaburzenia nastroju

Mężczyzna trzymający się za głowę - wizyta u psychiatry

Nastrój człowieka nie jest stały przez cały czas. Uczucie smutku czy też wyjątkowo dużej radości to zupełnie normalne odczucia. Problem pojawia się dopiero wtedy, kiedy stan zbytniej euforii lub obniżonego nastroju trwa przez dłuższy czas. Wtedy właśnie uznaje się je za zaburzenia nastroju (afektywne).

Dotyka Cię problem zaburzeń nastroju?
Zadzwoń i umów się na wizytę w poradni psychologicznej
w Centrum Medycznym BetaMed 32 420 29 00 .

Można wyróżnić 3 typy nastroju:

obniżony – stale utrzymujący się ujemny ton emocjonalny oraz negatywne zabarwienie uczuć,
podwyższony – stale utrzymujący się dodatni ton i pozytywne zabarwienie emocjonalne wszystkich przeżyć,
wyrównany.

Przyczyny zaburzeń afektywnych:

nieprawidłowa praca lub brak dostatecznej liczby neuroprzekaźników w mózgu,
czynniki środowiskowe,
ciężkie przeżycia (np. śmierć bliskiej osoby, utrata pracy, rozstanie),
brak umiejętności radzenia sobie z emocjami,
stres,
czynniki genetyczne (ktoś z bliskich cierpiał np. na depresję czy chorobę afektywną dwubiegunową),
stosowanie leków,
zaburzenia mechanizmów hormonalnych (np. niedoczynność tarczycy),
używki : narkotyki, alkohol.

Jak rozpoznać problem?

Do najczęstszych objawów zaburzeń nastroju zalicza się:

poczucie niższości w stosunku do innych lub przewartościowywanie własnej osoby,
obniżenie nastroju,
stałe uczucie zmęczenia,
duże rozdrażnienie,
podniecenie,
niewiara we własne możliwości lub nadmierna wiara we własne siły,
zaburzenia fizjologiczne (problemy z jedzeniem, trawieniem, a także nadmierne spożywanie pokarmów),
zaburzenia metabolizmu,
problemy ze snem (nadmierna senność lub bezsenność),
nadpobudliwość psycho-ruchowa,
utrata apetytu, wagi lub przybieranie na wadze,
gonitwa myśli,
myśli samobójcze,
wzmożona aktywność lub brak chęci do większej aktywność.

Według statystyk najczęściej spotykanymi zaburzeniami nastroju, są te związane z jego obniżeniem!

Jak leczyć zaburzenia nastroju?

Leczenie związane z zaburzeniami nastroju wymaga stosowania środków farmakologicznych, ale często także psychoterapii (indywidualnej lub grupowej). Oprócz opieki medycznej, nieoceniona jest troska i zaangażowanie ze strony rodziny osoby cierpiącej na tego typu zaburzenia, ale również zdrowy styl życia, prowadzony przez chorego.